MISVERSTAND


Als je in zuidelijke richting het dorp uit loopt, passeer je een oude steengroeve. Even verderop staat een huis, Daarnaast voert een pad omhoog het bos in. Het verhaal gaat, dat er zich in dat bos vreemde zaken hebben afgespeeld. Zo zouden twee broers die beiden verliefd waren op het zelfde meisje, hier in aanwezigheid van het betreffende meisje in gevecht zijn geraakt en daarbij allebei het leven hebben gelaten.
Terwijl ik loop na te denken over deze vreselijke gebeurtenis, komt mij op het bospad een hond tegemoet. Ik heb het niet zo op los lopende honden en al helemaal niet in een omgeving waaraan van die lugubere verhalen kleven. Om zo weinig mogelijk de aandacht van de hond te trekken blijf ik langs de zijkant van het pad stil staan, in de hoop, dat hij me voorbij zal lopen.
Helaas is dat niet het geval en begint hij me aan alle kanten te besnuffelen.
Gelukkig hoor ik in de verte een trekker dichterbij komen, die even later in de bocht van het pad tevoorschijn komt. Dichterbij gekomen, roept de man op de trekker me toe dat er boven in het bos nog een hond is. Het klinkt mij dusdanig dreigend in de oren, dat ik besluit mijn tocht naar boven niet voort te zetten. Zo snel mogelijk probeer ik de trekker te volgen op zijn weg naar beneden, terwijl de hond steeds maar dicht bij me blijft lopen. In de verte kan ik nog net zien, hoe de trekker rechts af de weg naar het dorp in slaat.
Als ik even later omkijk, zie ik een tweede hond het pad af komen rennen. Ook deze hond schijnt meer aandacht voor mij te hebben dan voor zijn baasje op de trekker die inmiddels verdwenen is. Hoe ik ze ook aanspoor de trekker te volgen. Ze blijven maar om me heen lopen.
Als we beneden bij de weg zijn aangekomen die naar het dorp voert, zie ik dat één van de honden aarzelt om met me mee te lopen. Maar na enig aandringen van mijn kant lopen we gedrieën even later op de weg richting dorp. Inmiddels heb ik geen angst meer voor de honden en zijn we dikke vrienden geworden.
Ik hoop wel, dat als we in Fontenoy zijn aangekomen, de dieren weten waar ze wonen. Ik heb trouwens wel een vermoeden, want volgens mij heb ik die trekker wel eens bij een huis in het dorp zien staan.
Halverwege de weg stopt er een auto naast me. Er stapt een man uit die vraagt, wat ik met die honden van plan ben.
Als ik hem vertel, dat ik de honden ben tegen gekomen in het bos en onderweg ben om ze naar hun baasje terug te brengen, kijkt hij me ongelovig aan.
Wat blijkt namelijk het geval. De man woont in het huis naast het bospad, de honden waren die morgen ontsnapt en hij had ze al uren lopen zoeken.
Probeer zo’n misverstand maar eens in het Frans uit de weg te ruimen. Vrienden zullen we denk ik nooit meer kunnen worden.

 

Geen opmerkingen: